این ســال هم تمـام شد

پیش از آنکه واپسین نفس را برآرم

پیش از آنکه پرده فرو افتد

پیش از پژمردن آخرین گل

برآنم که زندگی کنم

برآنم که عشــق بورزم

برآنم که باشم

در این جهان ظلمانی

در این روزگارسرشار از فجایع

در این دنیای پر از کینه

نزد کسانی که نیازمند من اند

کسانی که نیازمند ایشانم

کسانی که ستایش انگیزند

تا دریابم , شگفتی کنم , بازشناسم

که هستم؟که می توانم باشم؟که می خواهم که باشم؟

تاروزها بی ثمر نمانند

ساعتها جان یابند

لحظه ها گرانبار شوند

هنگامی که می خندم , هنگامی که می گریم

هنگامی که لـب فرو می بندم

در سفرم به سوی تو , به سوی خود , به سوی خدا

که راهی است نا شناخته , پر خار , ناهموار

راهی که باری در آن گام می گذارم

که قدم نهاده ام و سربازگشت ندارم

بی آنکه دیده باشم شکوفایی گلها را

بی آنکه شنیده باشم خروش رودها را

بی آنکه به شگفت درآیم از زیبایی حیات

اکنون مرگ می تواند فراز آید

اکنون می توانم براه افتم

اکنون می توانم بگویم که زندگی کرده ام

...

...

...

بخشی از چیدن سپیده دم

شعر از مارگوت بیگل

ترجمه زنده یاد احمد شاملو