دم اول

.

کمی از ظهر چهارم بهمن ماه سال ١٣۵۱ گذشته بود،ـ

با ضربه دکتر جمالی به پشتم، به سختی و با زحمت تمام اولین دم زندگی جدید رو دادم توی ششهام

هنوز نفس کشیدن رو نمی دونستم

انگار این همه ماجرا نبود حالا باید همون دمو می دادم بیرون که بشه بازدم!ـ

عجب کار سختیه نفس کشیدن، آخه اینم شد کار؟ـ

زدم زیر گریه و داد وبیداد، که چرا باید کاریی به این سختی انجام بدم؟ـ

انگار از همون اول ناراضی بودم ولی چاره ایی هم نبود،ـ

خلاصه نفس دوم و بازدم بعدی تا اینکه فهمیدم نه بابا انقدرها هم سخت نیست!ـ

اولین درس زندگی رو توی همون دقایق اول یادگرفتم : ـ

هر کاری اولش سخته، بعدش یواش یواش راحت تر میشه!ـ

ولی خب اولین فریب زندگی هم همراه همین درس بود!ـ

.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــمهدی بعد از هشت ماه

گول خوردم، فکر کردم همه کارهای این دنیا رو می شه با همین سرعت پشت سر گذاشت!ـ

و این داستان درس و فریب همچنان ادامه دارد.... از آن گذشته، تا این هنوز!ـ

که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها...ـ

اینکه آخرین حرکت زندگیم، دم هست یا بازدم نمی دونم!ـ

ولی آرزو می کنم که درس زندگی رو خوب مشق کرده باشم و تا انتـها نیز....ـ

به قول دوستی : ـ

زندگی كوتاه ست،ـ

پس خود را دربند باید ها و نباید ها نکن

گاهی هم قوانین و سنت ها را نادیده بگیر

سريع ببخش، اما آهسته ببوس

صادقانه دوست بدار و بی مهابا بخند

هرگز ازآنچه كه باعث لبخند یا گریه ات می ‌شود شرمگين مشو

زندگی شايد آ ن جشنی نباشد كه انتظارش را داشتیم

اما تا زمانی كه در آن مهمانيم مجبور به رقصيدنيم

پس دممان همواره گرم باد

و رقصمان همواره شرافتمندانه و موزون.ـ

پ.ن: ـ امسال در راستای گفته دوستم تصمیم گرفتم با نادیده گرفتن این سنت که دوستانم به من تبریک بگویند خودم بگویم هم با ایمیل و هم در وبلاگ ، یکی از دوستان گفت حالت خوبه ؟ گفتم خب شاید اگر خدا بخواهد بهتر بشم : ـ)ـ