باید باورش کنم؟ـ

باید باورش کنم، چاره ای نیست، عریان تر از آنست که بشود از خودم و دیگران در لابلای وابستگی های روزمره و روزمرگی های نفس گیری مستهلک کننده جسم و جان، قایم اش کنم، اینکه الان دقیقا کجا ایستاده ام و اینکه این جا همان جا بود که می خواستم به ایستم، یک وجه موضوع است و وجه دیگر اینکه دهه چهارم عمر را به نیمه می رسانم و اگر حادثه غیر مترقبه ای پیش نیاید، بعید است در خوش بینانه ترین حالت بیش از همین اندازه که طی کرده ام به من فرصت بیشتری داده شود، منظورم داشتن عمر مفید بعد از هفتاد است، که به هر کسی تعلق نمی گیرد!ـ که من هم اصولا به بیش از آن علاقه ای ندارم

تمام تعاریف ژنتیکی، خانوادگی، ملیتی، مذهبی و جسارتهایی که لازم است تا دایره بسته هرکدام از اینها را شکست و رها شد بماند و بماند که هرقدر این دایره را بشکنی متوجه می شوی که شکستنی هم در کار نبوده فقط انگار قطر دایره‌ات کمی بزرگتر شده است!ـ

اما تو برای همه این کارها فارغ از اینکه دنیایی یا جامعه‌ ای یا حتی خانواده ای را تکان دهی و حرکت مثبتی کرده باشی باید خودت تکانی بخوری که زمان چه با سرعت می گذرد، آیا با توجه به همه‌ی دایره های داخلی و خارجی‌ات به نسبت زمانی که صرف کردی و اهداف و رویاهایی که در سر می پروراندی، نتیجه ا‌ی درخور گرفته ‌ای؟ـ آیا سیستم ات واقعا خروجی مفیدی داشته؟ـ سی و پنج سال وقت کمی نیست، به راحتی هر بهانه ای را خنثی می کند!ـ

از اینکه خیلی جسارتها را داشتم تا دایره های کوچکتر را بشکنم و وارد فضاهای جدید تر شوم خوشحالم اما از اینکه این همه ی آن جسارت و توانم نبوده و نتوانسته‌ام هنوز به رضایت درونی برسم سرخورده‌ ام، پس اگر تا بحال در آنجا که باید می ایستادم نه ایستاده ام، پس چه ضمانتی هست که حالا که همه چیز را به اجبار در جامعه ای دیگر از آغاز، شروع کرده ام به آن نقطه برسم؟ـ

حالا این وضعیت اصلا تبریک و مبارک باد و شاد باش و ایام به کام ....ـ دارد؟ـ